In bijna alle bekende (cover-)versies is het contrast tussen de mannen- en de vrouwenstem een spil in het nummer. De man lijkt radeloos en de vrouw geeft verzachtende raad. Zo ook in de coverversie van John Legend en Pink, al is de ijle stem van Legend wat beter in staat om de leegheid van het verlies uit te stralen die Peter Gabriel ook weet over te brengen. Het stemgeluid van Pink is iets minder gelukkig gekozen - het is hier en daar te scherp en biedt niet echt de omfloerste troost of verzachting die Kate Bush in het origineel wel overbrengt.
Het nummer is te vinden op een aardig album van Herbie Hancock, The Imagine project getiteld. Met dat album wil Hancock met de universele taal van de muziek zijn steentje bijdragen aan de wereldvrede en tolerantie. Don't give up maakt daar zeker een waardig onderdeel van uit. En natuurlijk heeft Hancock ook zelf nog achter het klavier plaatsgenomen.
