Laura Jansen - Use somebody

Laura Jansen timmert in Amerika al enige tijd aan de muzikale weg. In haar geboorteland Nederland was ze nog niet echt bekend, totdat ze dit jaar werd ontdekt door tekstschrijver/producer John Ewbank. Met haar geoefende stem zet ze een uiterst breekbare versie neer van Use somebody, dat als stevig rocknummer werd uitgebracht door de band Kings of Leon. Met dezelfde scherpe ingredienten weet Laura Jansen een geheel nieuw, zacht en ingetogen gerecht te creeeren.

Edward Maya - Stereo love

Het is nooit te laat voor een zomerhit. De 22-jarige Roemeense producer Edward Maya bewijst dat met Stereo love. Zijn naam is redelijk onbekend, maar de Roemeense dance-act Akcent, waar deze Maya achter zat, doet misschien nog wel een belletje rinkelen. Stereo love is eigenlijk een tamelijk nietszeggende dance-hit, ingezongen door een onbekende zangeres (met een Oost-Europees Engels accent) genaamd Vika Jigulina, maar wat geeft dat tuttige accordeon-loopje dit nummer enorm veel sfeer. Veel meer valt er eigenlijk niet over te zeggen, behalve dan dat Edward Maya dit jaar hoopt af te studeren aan het conservatorium van Boekarest. Een potentieel toekomstig muzikaal genie...?

Regina Spektor - Blue lips

Soms duikt er ineens muziek op die je alles om je heen doet vergeten; muziek waarbij de aarde even lijkt te stoppen met draaien. Regina Spektor (Moskou, 1980) brengt dat teweeg met Blue lips, een track van haar meest recente album Far. De productie van dit nummer (en nog drie andere nummers op dat album) was in handen van Jeff Lynne, vroeger de voorman van The Electric Light Orchestra.

Eigenlijk is Blue lips een B-kantje, misschien omdat het geen heel toegankelijk nummer is. Maar het is van een unieke schoonheid, zowel de eigenzinnige, mysterieuze muzieklijn als de dichterlijke tekst. Dit is schilderen met woorden, woorden in oneindige tinten blauw. Met haar liefelijke stem weet Regina Spektor de grote aarde tot in je handpalm te zingen.

Daniel Merriweather - Impossible

Het is al een tijdje 'in' om terug te grijpen naar het strakke, maar tegelijkertijd indringende soul-geluid uit de jaren '60. De 27-jarige Daniel Merriweather (geboren in Melbourne) heeft goed geluisterd naar artiesten als Smokey Robinson (hetzelfde 'plukkende' gitaargeluid) of de Four Tops (dezelfde opzwepende energie). Van zijn album Love & War is de (derde) single Impossible afkomstig. Hij schreef het nummer zelf, samen met top-producer Mark Ronson (die ook al aan de wieg stond van het soul-geluid van Amy Winehouse). Het resultaat is een nummer dat raast als een najaarsstorm, met een dampend arrangement.

Snow Patrol - Just say yes

Zanger Gary Lightbody van de Schotse rockband Snow Patrol doet zijn naam eer aan - zijn stem heeft iets lichts, iets zwevends, iets melancholieks. Hun nieuwe single Just say yes heeft op het eerste gehoor wat weg van de single Crack the shutters van vorig jaar. Maar Just say yes leent meer electronica-invloeden uit de jaren '80 en is wat minder opdringerig dan hun eerdere werk. En het gitaarloopje blinkt uit in eenvoud, en lijkt in de verte op het gitaarloopje dat U2-gitarist The Edge voor With or without you (1987) bedacht.

Madonna - Celebration

Madonna is flinterdun. Een flinterdun postuur. Een flinterdunne stem. Flinterdunne teksten ("put your arms around me... when it gets too hot we can go outside"). Maar zij weet als geen ander alles samen te smeden tot opzwepende popmuziek. Dat komt ook omdat ze gedurfde keuzes maakt voor de muzikanten met wie ze samenwerkt. Paul Oakenfold (1963) is zo'n voorbeeld. Hij voorziet de dunne single Celebration van een vette beat. En daarmee levert het gelijknamige 'mega'-verzamel-album al meteen een flinterdikke hit op. Er is trouwens ook nog een Benny Benassi-remix maar die is veel eentoniger dan de radio-edit.