Mickael Miro - l'Horloge tourne

In de zomermaanden draait de tijd op halve toeren. Niets hoeft snel, alles mag langzaam. De tijd probeert de 31-jarige Fransman Mickael Miro te vangen in het nummer l'Horloge tourne. Zijn stem is licht, klinkt een beetje zoals veel Franse chansonniers, maar deze eerste single van zijn debuutalbum Juste comme ca is desalniettemin pakkend. Als is het maar vanwege de aansprekende wijze waarop Miro het contrast bezingt tussen vroeger - toen je wenste dat de tijd sneller ging. En later - als je probeert de tijd vooral af te remmen, of zelfs te stoppen. In Frankrijk was het begin juli een grote hit, voor de Nederlandse markt wordt Franse muziek over het algemeen als te moeilijk en te ontoegankelijk beschouwd. Dommage. Dam, dom, dommage.

Kate Bush - This woman's work

Hoe beschouwt een man de geboorte van zijn kind? “I should be crying, but I just can’t let it show” – dat is het perspectief van This woman’s work, een van de nummers die Kate Bush opnieuw opnam, met een geheel nieuw arrangement, voor haar album The director’s cut.

In de nieuwe verschijningsvorm krijgt het nummer meer gelaagdheid dan het origineel. De stem van Bush is dieper – ze parafraseert het nummer losser, waardoor het (vreemd genoeg) juist zwaarder aanvoelt. Met een zweverig klankbeeld spant ze een dun web van angst en twijfel waar de tekst als vertwijfelde dauwdruppels aan vast blijft hangen. Het contrast tussen blijdschap van het moment en de angst voor de volwassen, vaderlijke verantwoording die komen gaat is daardoor nog scherper. Een oud nummer, maar pas nu lijkt het of Kate Bush het neerzet zoals ze het in 1988 bedoeld had.