"Het spijt me u te storen, maar... ken ik u niet ergens van?" Met die ene, simpele zin ontvouwt zich in ruim acht minuten een van de meest verhalende popnummers uit de recente muziekhistorie. Fictieve plaats van handeling: Wheeler Street in Cambridge. Twee geliefden komen elkaar tegen - zij bezongen door Kate Bush, hij door Elton John. Ze waren eeuwig verliefd, zagen hoe Rome werd platgebrand, stonden aan verschillende kanten van de loopgraven en verloren elkaar telkens weer uit het oog. Hij zag haar in Parijs, met iemand anders. Zij had zijn foto op de kast staan in een hartvormig lijstje.
Maar nu beloven ze met een hartekreet tussen de sneeuwvlokken elkaar niet meer te verliezen. Nooit meer. Met een simpel stuk touw willen ze zich letterlijk aan elkaar binden. Opnieuw voor eeuwig verliefd. Spijt, verlangen en geluk vechten om het hoogste woord.
Alle nummers op het album 50 words for snow spelen zich af in een besneeuwd decor. De schemerachtige muziek staat in dienst van het verhaal. Als een dempende deken van sneeuw vouwt de piano zich om de geliefden heen, terwijl de wereld alsmaar witter wordt.